نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار جامعه‌شناسی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید مفتح شهر ری

2 استادیار جامعه‌شناسی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید چمران تهران

3 کارشناسی ارشد پژوهشگری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

چکیده

این مطالعه با هدف بررسی عوامل مؤثر بر تمایل به ادامه زندگی مجردی در بین جوانان شهر قم صورت گرفته است. در این مطالعه از نظریه‌های «کارکردگرایی ‌ساختاری ‌‌پارسونز»، «مدرنیزاسیون ویلیام گود»، «نوگرایی گیدنز» و به‌ویژه «فردگرایی توکویل» بهره گرفته شد. روش تحقیق، پیمایشی و از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامة محقق‌ساخته می‌باشد. جمعیت مورد بررسی شامل جوانان هرگز ازدواج‌نکرده 39-20 ساله شهر قم بوده که از بین آنان، حجم نمونه برابر با 269 نفر در نظر گرفته شد. نتایج بیان‌گر این است که پاسخگویان مرد تمایل دارند به‌طور میانگین تا سن 8/‌33 سالگی مجرد باقی بمانند، این رقم در بین پاسخگویان زن، 7/31 سال می‌باشد. نتایج آزمون فرضیات نیز بیان‌گر این ‌است که از بین متغیرهای مستقل، متغیرهای نگرش مثبت به اشتغال زنان، فردگرایی، اعتماد اجتماعی، نگرش سنتی خانواده در انتخاب همسر و گرایش‌های دینی جوانان با تمایل به ادامه زندگی مجردی، رابطه مثبت دارند؛ درحالی‌که رابطه بین افزایش سطح تحصیلات و تمایل به ادامه زندگی مجردی تأیید نشد. به‌طور کلی، نتایج این مطالعه بیان‌گر این است که در تشویق جوانان به ازدواج، علاوه بر متغیرهای اقتصادی، باید متغیرهای فرهنگی و اجتماعی نیز مورد توجه قرار گیرند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Factors Affecting the Desire to Continue Living Single among the Youth of Qom

نویسندگان [English]

  • Borzoo Morovat 1
  • Hossein Dehghan 2
  • Hasanali Omid 3

1 Assistant Professor of Sociology, Farhangian University, Shahid Mofteh Shahrari Campus

2 Assistant Professor of Sociology, Farhangian University, Shahid Chamran Campus, Tehran

3 Master of research, Islamic, Azad University, North Branch

چکیده [English]

This study aims to investigate the factors affecting the desire to continue living single among the youth of Qom. In this article, the theories of "Parsons's structural functionalism", "William Goode's modernization", "Giddens' modernity" and especially "Tocqueville individualism" were used. The research method is descriptive-analytical and the data collection tool is a researcher-made questionnaire. The study population consisted of young people who had never been married, aged 20 to 39, in Qom, of which the sample size was 269. The results indicate that male respondents showed a willingness to remain single until the age of 33.8 years.  This was 31/7 among female respondents. The results of the hypothesis test also indicate that among the independent variables, positive attitude to women's employment, individualism, social trust, traditional family attitude in choosing a spouse and youth religious endorsement had a positive relationship with the tendency to continue living single, while the relationship between increasing education and tendency to remain in single life was not confirmed. In general, the results of this study indicate that in addition to economic factors, cultural and social factors should also be considered in the encouragement of youth to marriage.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Age of marriage
  • Desire to continue single life
  • Individualism
  • Social trust
  • Religious tendencies
  • Qom city
اسکندری چراتی، آذر (1387). بررسی عوامل مؤثر بر تأخیر سن ازدواج در ایران، نمونه مورد مطالعه استان گلستان، فصلنامه تخصصی جامعه‌شناسی، سال 4، شماره 3، صص25-1.
اعزازی، شهلا (1390). جامعه‌شناسی خانواده، چاپ 7، انتشارات روشنگران و مطالعات زنان.
آبدخت، حکیمه (1384). بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر بالا رفتن سن ازدواج در بین دختران شهر تهران، پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده علوم اجتماعی.
آرون، ریمون ( 1387). مراحل اساسی سیراندیشه در جامعه‌شناسی، ترجمه باقر پرهام، چاپ دوم، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
بحیرائی، الهام (1390). بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر افزایش سن ازدواج، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، دانشگاه آزاد تهران‌‌ مرکز، دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی.
بودن، ریمون (1393)، جامعه پژوهشی، ترجمه غلامرضا کاشی، چاپ دوم، گناباد: نشر مرندیز.
تنهایی، حسین ابوالحسن (1392). جامعه‌شناسی نظری، چاپ چهارم، تهران: بهمن برنا.
توسلی، غلامعباس (1390). جامعه‌شناسی دینی، تهران، چاپ دوم، انتشارات سخن.
حسین­زاده، رحیم (1387). بررسی عوامل جامعه­شناختی مؤثر در تأخیر ازدواج جوانان شهرستان گرمسار، پایان­نامه کارشناسی ­ارشد جامعه‌شناسی، دانشگاه آزاد گرمسار.
ساروخانی، باقر (1389). مقدمه ای بر جامعه‌شناسی خانواده، چاپ سیزدهم، تهران: انتشارات سروش.
شادی‌طلب، ژاله (1381). بررسی میزان و عوامل مؤثر بر مشارکت اجتماعی زنان در سطح شهر تهران، مجله زن در توسعه و سیاست، شماره 4، صص 52-26.
صدیق اورعی، غلامرضا (1378). مسائل اجتماعی جوانان، چاپ اول، مشهد: انتشارات جهاد دانشگاهی.
صفاریان، محسن و گلمراد مرادی (1391). عوامل اجتماعی و اقتصادی مرتبط با افزایش سن ازدواج جوانان، فصلنامه مطالعات جامعه‌شناختی جوانان، سال 3، شماره7، صص 108-81.
عباسی شوازی، محمدجلال (1396). سهم ارزش ازدواج بر وضعیت ازدواج زنان 34-20ساله شهر تهران، ‌نامه انجمن جمعیت‌شناسی ایران، سال 12، شماره 34، صص  169-135.
فتحی، الهام (1399). نگاهی به گذشته، حال و آینده جمعیت ایران. قابل دسترس در:    https://srtc.ac.ir
فرهمند بیگی، سمیرا (1387). بررسی رفتارهای فردگرایانه و جمع‌گرایانه به تفکیک جنس در تأخیر در ازدواج، پایان‌نامه کارشناسی ارشد جامعه‌شناسی، دانشگاه آزاد تهران مرکزی.
کاظمی‌پور، شهلا (1383). تحول سن ازدواج زنان در ایران و عوامل جمعیتی مؤثر بر آن، پژوهش زنان، شماره 10، صص 124-103.
کاظمی‌پور، شهلا (1388). سنجش نگرش جوانان نسبت به ازدواج و شناخت آثار و پیامدهای آن، مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی، سال 13، شماره2، صص 95-75.
کوششی، مجید (1383). مناقشاتی در مورد تأخیر در ازدواج جوانان، مجله فرهنگ و پژوهش، شماره 169، صص 134-109.
گیدنز، آنتونی (1388). چشم اندازهای جهانی، ترجمه محمدرضا جلائی‌پور، تهران: انتشارات طرح نو.
مجدالدین، اکبر و احمد رضا جمالی (1392). بررسی دلایل و اثرات افزایش سن ازدواج دختران روستایی در ایران، فصلنامه تخصصی جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد آشتیان، سال 2، شماره 4، صص150-139.
محمودیان، حسین (1383). سن ازدواج در حال افرایش: بررسی عوامل پشتیبان، نامه علوم اجتماعی، شماره 24، صص .53-27.
مقدس جعفری، محمدحسن و علی یعقوبی چوبری (1386). بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر بالا رفتن سن ازدواج جوانان دررشت، فصلنامه علمی پژوهشی علوم اجتماعی واحد شوشتر، شماره4 و 5، صص 201-177.
مک دونالد، هیوول (1388). بررسی علل افزایش سن ازدواج، ویژه‌نامه علمی استانداری مازندران.
میشل، آندره (1378). جامعه‌شناسی خانواده و ازدواج، ترجمه فرنگیس اردلان، چاپ سوم، تهران: انتشارات دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران.
Ferguson, S. (2000). Challenging Traditional Marriage: Never Married Chinese and Japanese American Women. Gender and Society. V. 14, No. 1.
Goode, W. (1963). World revolution & Patterns, New York, free press.
Hamilton, G. and Siwon, A. (2007). Class, gender and marriage, review of Economic dynamics, vol 10, No. 4, pp 549-575.
Murayama, S. (2001). Regional standardization in the age at marriage: a comparative study of preindustrial Germany and Japan, The history of the family, vol. 6, N.2: 303-324.
Nettles, E. J. and Loevinger L. (1992). Sex role expectations and ego level in realation to problem marriages, journal of Personality and Social Psychology, Vol. 45, No.3: 59-81.
Parker, K., Wang, W. and Rohal M. (2014). Record Share of Americans Have Never Married: As Values, Economics and Gender Patterns Change, Washington D.C: Pew Research Center is Social & Demographic
Trends project, September.
Turner, B. S. (1990). State, civil society and national development: the Scottish problem'. Australian and New Zealand Journal of Sociology, 20:161-182.
Vera, H., Berardo, F. M. & Berardo, D. H. (1992). On gold diggers: status gain or loss in age heterogamous marriages, journal of Aging Studies, Vol. 1, No.1, pp51-64.
Yoo, S. H. (2016). Postponement and recuperation in cohort marriage: The experience of South Korea. Demographic Research, 35(35): 1045-1078.