نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار جمعیت‌شناسی، بخش جامعه‌شناسی و برنامه‌ریزی اجتماعی، دانشگاه شیراز

2 استادیار جمعیت‌شناسی، گروه جمعیت‌شناسی، دانشگاه تهران

چکیده

نخستین سکونت­گاه­های اقماریِ برنامه­ریزی‌نشده با نرخ رشدهای کم­سابقه، در دهه 1370 پیرامون تهران ظاهر شده و به‌تدریج به محدوده سایر کلان­شهرها مانند مشهد، اصفهان، و تبریز اشاعه یافته است. اسکان هم‌زمان جمعیت در شهرهای جدید با اجرای سیاست‌های مسکن اجتماعی (مسکن مهر) این پرسش را به­وجود آورده که آیا افزایش سریع جمعیت شهرهای جدید، ذاتی یا ناشی از اجرای چنین سیاست‌هایی است؟ همین تردید از سویی، مدل تحلیل اثر متغیرهای مهمی چون قیمت مسکن، فاصله و زمان صرف‌شده برای آمدوشد، را پیچیده­تر کرده است. با تحلیل ثانویه روی داده­های سرشماری و اطلاعاتی که از منابع دست دوم به دست آمده، هدف این تحقیق، مقایسه تغییر جمعیت شهرهای جدید با شهرهایی است که به­عنوان رقیب قابل طرح هستند. یافته­ها نشان می­دهند که متغیر زمان_سفر کوتاه­تر از 60 دقیقه بین شهرهای مورد مطالعه و مادرشهرها، اثر مهمی بر رشد جمعیت شهرها ندارد و افزایش آن، تنها وقتی به کاهش رشد جمعیت منجر می­شود که از 60 دقیقه عبور کند. همچنین اثر مثبت قیمت مسکن بر رشد جمعیت شهرها، برخلاف انتظار و احتمالاً بیشتر نشان­دهنده علیت برگشتی یا دوسویه از طریق اثر مثبت رشد جمعیت بر افزایش تقاضا و قیمت مسکن است. فاصله تا مادرشهر به­عنوان یک متغیر در طول زمان ثابت، بر رشد جمعیت شهرها اثر منفی دارد، هرچند اثر مثبت آن در شهرهایی که با شهر مادر تا 50 کیلومتر فاصله دارند نیز به لحاظ نظری غیرمعنادار است. جزئیات تحقیق نشان می­دهد که به­دلیل تفاوت چشم‌گیر ضریب افزایش و رشد جمعیت، در همه این روابط، شهرهای جدید از شهرهای رقیب متمایز هستند. بهبود وضعیت زمین و مسکن و نیز توسعه حمل و نقل مناسب­تر و سریع­تر به منظور دسترسی به مادرشهر می­تواند رشد جمعیت شهرهای جدید را بهبود بخشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The Study on Population Growth of New Towns Comparing to Rival Settlements in Iran

نویسندگان [English]

  • Serajeddin Mahmoudiani 1
  • Majid Koosheshi 2

1 Assistant Professor, Department of Sociology and Social Planning, Shiraz University

2 Assistant Professor of Demography, Department of Demography, University of Tehran. (Corresponding Author).

چکیده [English]

The first unplanned settlements with unprecedented population growth rates appeared around Tehran in the 1990s and gradually spread to other metropolitan areas of Iran, such as Mashhad, Isfahan, and Tabriz. Settling population in new towns with the simultaneous implementation of social housing policies (Mehr Housing), has raised doubts that whether the population growth of new towns is inherent or is due to the social housing and high growth in metropolises? This uncertainty has complicated the conceptual and causal model of determinants of population growth of the cities. By secondary analysis of data from censuses and second hand sources, this paper aimed to investigate population growth and its determinants of new towns comparing to rival settlements, as rivals of new towns. Findings indicated that the correlation between time-travel and housing prices with population growth rate of the cities is affected by the mentioned conditions and most probably is recursive causality. Travel time shorter than 60 minutes does not have a significant effect on the growth, and increasing travel time to the mother city only has a negative effect on population growth when exceeds 60 minutes. Also, the direct correlation between housing prices and population growth is contrary to expectations and possibly indicates a recursive causality via the positive effect of population growth on increasing demand and housing price. The distance between the cities and the center of the metropolitan as a constant variable over time, has a negative effect on the population growth of the cities as expected, although positive effect of this variable shows a theoretically insignificant association, up to 50 km distance. Research details show that the new towns are completely different, as their population growth rate are unique and unprecedented. Improving land and housing status, as well as developing more convenient and faster public transportation to access the metropolis, can improve the population growth rate of new towns.

کلیدواژه‌ها [English]

  • New town
  • Metropolitan Area
  • Surrounding Cities
  • Commuter Cities
  • Urban Demography
استروفسکی، واتسلاف (1378). شهرسازی معاصر از نخستین سرچشمه­ها تا منشور آتن، ترجمه لادن اعتضادی، تهران: مرکز نشر انتشارات دانشگاهی.
اکبرپور سراسکانرود، محمد و مهدیه میرزاجایی (1389). تحلیل عملکرد شهرهای جدید در نظام شهری کشور، پژوهش و برنامه­ریزی شهری، سال اول، شماره اول، صص 150-131.
آیتی، حمید و محمد کمیلی (1390). تحلیلی بر شهرهای جدید به عنوانبه‌عنوان بخشی از مداخلۀ دولت در شهرنشینی با تأکید بر دورۀ پس از انقلاب اسلامی، فصلنامه مطالعات شهر ایرانی اسلامی، شماره 6، صص 97-106.
بزی، خدارحم و محمدصادق افراسیابی­راد (1388). سنجش و ارزیابی میزان موفقیت و کارایی شهرهای جدید: مطالعه موردی شهر جدید صدرا، مطالعات و پژوهش­های شهری و منطقه­ای، سال 1، شماره 2، صص 111-134.
تیموری، پرویز و نسرین کیوان (1390). عملکرد شهرهای جدید و تمرکززدایی جمعیّت از منطقه شهری تهران: مطالعه موردی شهر اندیشه، فصلنامه آمایش محیط، شماره 18، صص 124-109.
جوهری، زهرا و واراز مرادی­مسیحی (1390). بررسی تأثیر ایجاد شهرهای جدید در تعادل بخشی به فضای سکونت و اشتغال منطقه­ای: مطالعه موردی شهر جدید اندیشه، آمایش سرزمین، سال 3، شماره 5، صص 93-110.
حاتمی­نژاد، حسین، زهرا زمانی، صادق حاجی­نژاد و محمد قضایی (1392). آسیب‌شناسی شهرهای جدید در ایران، سپهر، دوره 22، شماره 88، صص 57-47.
حسین­زاده­دلیر، کریم، رسول قربانی و ابوالقاسم تقی­زاده­فانید (1391). بررسی کارکرد شهرهای جدید در ایران در جذب سرریز جمعیّت مادر شهرها: مطالعه موردی شهر جدید سهند، نشریۀ جغرافیا و برنامه‌ریزی دانشگاه تبریز، سال 16، شماره 40، صص 74-47.
داداش­پور، هاشم و مریم اکبرنیا (1392). تحلیل خوداتکایی شهرهای جدید در مناطق کلانشهری. مطالعه موردی شهر جدید پردیس در منطقه کلانشهری تهران، آمایش جغرافیایی فضایی، دوره 3، شماره 10، صص 65-44.
زیاری، کرامت­الله، محمود آروین، نگار رحیم­پور و اسماعیل تقوی زیروانی (1396). ارزیابی تناسب اراضی به منظور اوسعه شهری با رویکرد آمایش سرزمین مطالعه موردی: شهرستان اهواز، جغرافیا و توسعه، سال 15، شماره 47، صص 36-17.
شکوهی، محمداجزا (1381). یک مدل توسعه مرحله­ای برای شهرهای جدید: تجربۀ شهرهای جدید انگلستان، تحقیقات جغرافیایی، دوره 17، شماره 2-3 (پیاپی 66-65)، صص 115-95. 
شکوهی، محمداجزا، مهدی قرخلو و فروغ خزایی­نژاد (1391). عوامل مؤثر بر جمعیّت­پذیری شهرهای جدید اقماری: مطالعه موردی شهر جدید اندیشه، پژوهش­های جغرافیای انسانی، شماره 79، صص 86-75.
غفاری، هادی و علی چنگی­آشتیانی (1395). درسنامه تاریخ اعتقاد اقتصادی، رشته اقتصاد، دانشگاه پیام نور.
قرخلو، مهدی و اصغر عابدینی (1388). ارزیابی چالش­ها و مشکلات شهرهای جدید و میران موفقیت آن­ها در ایران: شهر جدید سهند، فصلنامه مدرس علوم انسانی، دوره 13، شماره 1، صص 191-165.
قرخلو، مهدی و موسی پناهنده­خواه (1388). ارزیابی عملکرد شهرهای جدید در جذب جمعیّت کلانشهرها: مطالعه موردی شهرهای جدید اطراف تهران، پژوهش­های جغرافیای انسانی، شماره 67، صص 25-17.
کامران، فریدون، سید احمد حسینی و خدیجه ذبیحی­نیا (1388). بررسی مشکلات فرهنگی-اجتماعی زندگی آپارتمانی شهر جدید پردیس، پژوهش اجتماعی، دوره 2، شماره 5، ص 40-21.
مرکز آمار ایران (1385). نتایج تفصیلی سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1385.
مرکز آمار ایران (1390). نتایج تفصیلی سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1390.
مرکز آمار ایران (1395). نتایج تفصیلی سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1395.
منوری، سیدمسعود و سحر طبیبیان (1385). تعیین عوامل زیست محیطی در مکان­یابی شهرهای جدید در ایران، علوم و تکنولوژی محیط زیست، دوره 8، شماره 3، صص 9-1.
میره­ای، محمد و حسین کلانتری خلیل‌آبادی (1390). آشنایی با طرح­های توسعه شهری: طرح­های هادی، جامع و تفصیلی، تهران: سازمان شهرداری­ها و دهیاری­های کشور.
نصیری، اسماعیل (1395). درسنامه آموزشی برنامه­ریزی شهرهای جدید، گروه جغرافیا، دانشکده علوم اجتماعی و اقتصادی، دانشگاه پیام نور.
وارثی، حمیدرضا، مهدی احمدیان و رحیم غلامحسینی (1392). تحلیل و ارزیابی عملکرد جمعیّت­پذیری شهرهای جدید در ایران: مطالعه موردی شهر جدید مهاجران، برنامه­ریزی فضایی، سال سوم، شماره 4 (پیاپی 11)، صص 154-133.
هیراسکار، جی.کی (1376). درآمدی بر برنامه­ریزی شهری، ترجمه محمد سلیمانی و احمدرضا یکانی فرد، تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی.
یاران، علی و حامد محمدی خوش‌بین (1391). بررسی خودکفایی در شهرهای جدید مقایسه تجربه ایران (شهر جدید هشتگرد) و کره جنوبی، انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران، شماره 4، صص 112- 99.
Bennett, J (2005). From new towns to growth areas, Institute for Public Policy Research, London WC2E 7RA, Registered Charity No. 800065.
Bjorg, H (2010). New towns development, a new approach in planning for new towns: a case stydy of urban growth of Almere, the Netherlands, The master thesis in Landscape Architecture and Plannng, Netherland: Wageningen University.
Hall, P (1974). The containment of urban England, The Geographical Journal, 140 (3): 386-408.
Nakhaei M, Rezai M.R, Ezatpanah B, Aminzadeh A.and Panahi A (2015). An analysis of the development of new towns as a driving force in response to metropolitan needs, 36(3):3791-3799.
Panait, A (2013). New towns in modern urbanism: concept and history, nternational Conference ‘Old’ and ‘New’ In Urbanism, Architecture and Constructions, Volume: INCD URBAN-INCERC Urbanism, 4(4): 57-78.
Ziari, K and Gharakhlou, M (2009). A study of Iranian new towns during pre- and past revolution, International Journal of Environment. Res, 3(1):143-154.