نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دوره دکتری جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه، دانشگاه فردوسی مشهد
2 استادیار جمعیت‌شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده
متوسط طول دوره بیکاری نسبت به نرخ بیکاری از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ چراکه طول دوره بیکاری معیاری پویا و نرخ بیکاری معیاری ایستاست. هدف اصلی مقاله حاضر نیز تعیین طول دوره بیکاری برای بیکاران 39-20 ساله ایران به تفکیک سن، جنس و استان محل سکونت در سال‌های 1385، 1390 و 1395 است. پژوهش از نوع نسلی ـ مقطعی است و از داده‌های سرشماری‌های عمومی نفوس و مسکن استفاده شده است. تکنیک تحلیل داده، محاسبه امید زندگی بیکاری با استفاده از جدول بقا بود که با نرم‌افزار R.v.3.2.3 انجام شد. طبق یافته‌ها، شش الگو برای توضیح تحولات امید زندگی بیکاری در استان‌های کشور شناسایی شد: 1. الگوی افزایش دائم امید زندگی بیکاری؛ 2. الگوی افزایش موقت امید زندگیبیکاری؛ 3. الگوی افزایش ناگهانی امید زندگی بیکاری؛ 4. الگوی تثبیت امید زندگی بیکاری؛ 5. الگوی کاهش دائم امید زندگی بیکاری؛ 6. الگوی کاهش موقت امید زندگی بیکاری. الگوهای اول، سوم و ششم حاکی از به تأخیر افتادن سن اشتغال جمعیت 25-20 ساله اکثر استان‌های ایران طی دوره 1395-1385 هستند. نتایج نشان داد جمعیت 20 ساله استان‌های کرمانشاه، کهگیلویه و بویراحمد و لرستان طولانیترین دورههای انتظار برای شاغل شدن و جمعیت 20 ساله استان‌های یزد، سمنان و خراسان رضوی کوتاهترین دورههای انتظار برای شاغل شدن را تجربه مینمایند.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Changes in Unemployment Life Expectancy in the Provinces of Iran during 2006-2016
نویسندگان [English]
- Mahsa Sadeghinezhad 1
- Gholam Reza Hassani Darmian 2
1 PhD Student in Economic Sociology and Development, Ferdowsi University of Mashhad
2 Assistant Professor in Demography, Ferdowsi University of Mashhad
چکیده [English]
The average duration of unemployment is more important than unemployment rate. Because the unemployment duration is a dynamic criterion, while the unemployment rate is a static criterion. The main purpose of this paper is to determine the unemployment duration among unemployed people aged 20-39 years old in Iran by age, gender, and province of residence in 2006, 2011, and 2016. This is a generational - cross-sectional research in which the general population and housing census data have been used. The technique of data analysis was the calculation of the Unemployment Life Expectancy (ULE) using the life table, which was performed with R.v.3.2.3 software. According to the findings, six models were identified to explain changes of ULE: 1- Model of continuing increase of ULE; 2- Model of temporary increase of ULE; 3- Model of unexpected increase of ULE; 4- Model of stabilized ULE; 5- Model of continuing decrease of ULE; and 6- Model of temporary decrease of ULE. The first, third and sixth models indicate that the employment age is delayed among the population aged 20-25 years old in most provinces during 2006-2008. The population aged 20 years in the provinces of Kermanshah, Kohgiluyeh and Boyer Ahmad, and the Lorestan have experienced the longest unemployment duration, while the population aged 20 years in the provinces of Yazd, Semnan, and Khorasan Razavi have experienced the shortest unemployment duration.
کلیدواژه‌ها [English]
- Employment Age
- Unemployed
- Life Table
- Unemployment Life Expectancy
- Unemployment Duration
)