نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

• عادل عبدالهی

استادیار جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه، گروه اقتصاد جمعیت و سرمایه انسانی، مؤسسه مطالعات و مدیریت جامع و تخصصی جمعیت کشور

چکیده

بررسی عواملی که منجر به افزایش و یا کاهش امید به آینده در جامعه می‌شود حائز اهمیت است. مقاله حاضر به بررسی عوامل جمعیتی و اقتصادی‌-اجتماعی مؤثر بر امید به آینده در شهر تهران می‌پردازد. حجم نمونه‌ این مطالعه متشکل از 1200 نفر متأهل ساکن شهر تهران (610 نفر زن و 590 نفر مرد) است. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه و روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای طبقه‌بندی با تخصیص متناسب، در نیمه دوم سال 1395 گردآوری شدند. نتایج نشان داد که امید به آینده پاسخگویان با افزایش سن و تعداد فرزندانِ آنها و همچنین با افزایش احساس ناامنی اقتصادی‌-اجتماعی و احساس ناامنی روانی کاهش می‌یابد؛ از طرفی، با افزایش اعتماد سازمانی، تعداد سال‌های تحصیل و اعتماد عمومی پاسخگویان، امید به آینده‌ افزایش می‌یابد. این نتایج بیان‌گر آن است که بستر اقتصادی‌-اجتماعی و روانیِ مناسبی برای تحقق انتظاراتِ پاسخگویان، به‌ویژه برای افراد تحصیل‌کرده و دارای فرزند، وجود ندارد؛ لذا امید به آینده آن‌ها کاهش یافته است. بنابراین، جامعه‌ای که از امنیت اقتصادی‌-اجتماعی و امنیت روانی لازم برخوردار نباشد باید در کیفیت و پایداریِ پدیده‌های جمعیتی آن تردید کرد و برایند کلی این شرایط می‌تواند منحرف شدن رفتارهای جمعیتی از حالت متعادل و به‌دنبال آن پروبلماتیک شدن سطح کمی و کیفیِ متابولیسم جمعیتی باشد.

کلیدواژه‌ها

• امید به آینده
• اعتماد سازمانی
• اعتماد عمومی
• احساس ناامنی
• خانواده‌های تهرانی

موضوعات

• پویایی جمعیت

عنوان مقاله [English]

Demographic and Socioeconomic Factors Affecting Hope for the Future in Tehran

نویسنده [English]

• Adel Abdollahi

Assistant professor, Population Economic and Human Capital Department, National Population Studies & Comprehensive Management Institute, Tehran, Iran

چکیده [English]

The investigation of factors that lead to increasing or decreasing hope for the future in a society is important. The present article seeks to investigate the demographic and socio-economic factors affecting hope for the future in Tehran. The sample of this study consists of 1200 married people (610 women and 590 men) living in Tehran. Data were collected using a questionnaire technique and multi-stage sampling method with proportional allocation in the second half of 2016. The results showed that with increasing age, the number of children, the feelings of socio-economic insecurity and psychological insecurity, hope for the future decreases. While, with the increase of organizational trust, the number of educational years and the general trust of the respondents, hope for the future increases. These results indicate that there is no suitable socio-economic and psychological context to meet the expectations of the respondents, especially for educated people and those who have more children, and therefore their hope for the future has decreased. Hence, we should have a doubt in the quality and sustainability of demographic phenomenon, when there is socio-economic and psychological insecurity in a society. And the general result of these conditions can be the deviation of population behaviors from a balance status and problematization of quality and quantity levels of population metabolism.
 

کلیدواژه‌ها [English]

• Hope for the future
• Organizational Trust
• Public Trust
• Insecurity Feeling
• Tehranian Families